يا مسافرا

تكحلت الأجفان بلون السهر
.... و جف الدمع و فى الغيم ما عاد مطر


رحلت و تركتنى و حدى انتظر..
لا أدرى متى ستعود من السفر


هزنى و جدى و صاحبنى القمر..
ما عاد لدمعى قطر ينهمر


ونحل القد منى .. و كاد يندثر
.. يمر لبلى زليلا
.. و ما أقساة السهر


مال النجم للنجم .. يروى له قصة السفر


سافرت انت ... و فى عمرى الشوق باق لم يزل


و الوتر يعزف فى كيانى
... انشودة الآة و الشجن


و الضعف يسرى فى أوصالى
... و الوهن


و شوق ثغرى الى حديثك
... كشوق الثوب للبدن


فأنت زادى و مائى
... و انت فى حياتى سر الفرح و الحزن


أيطول بعدك يا عيونى
... أم ستحن يوما للسكن


فهاك قلبى يا غائبا لك وطن
...